Sınırdaki Portreler Osmanlı İmparatorluğu'nda Sanat Hamileri Olarak Tercümanlar

148 s, s/b resimler, Türkçe,

Diplomasi yüzyıllar boyunca ülkelerarası ilişkileri biçimleyen en önemli aygıtlardan biri olmuştur. Diplomasi aktörleri arasında yer alan tercümanlar farklı kültürlerin birbirleriyle karşılaştıkları temas alanlarında bu kültürler arasında ortaya çıkan buluşma ve çatışmayı şekillendiren kültürel aracılardırlar. Elçilerin görev yaptıkları ülkelerin dilini bilmemeleri, elçilerin hizmetinde çalışan tercümanların yaşayıp çalıştıkları ülkenin dilini, kültürünü olduğu kadar hizmetinde olduğu ülkenin dilini, çoğu kez kültürel niteliklerini biliyor oluşu onların sosyal, politik ve diplomatik önemlerini Aydınlanma Çağı'nda büyük ölçüde arttırmıştı.

Tercümanlar gibi kültürel aracılar olan ressamlar, Doğu dünyasına bazen bir elçilik heyetinde bazen de tek başlarına yolculuk yapmışlardır. Ressamların tercümanlarla yolları hemen her zaman kesişmiştir. Ressamların vatandaşı oldukları ülkenin elçiliğine gittikleri zaman ilk karşılaştıkları kişiler arasında her iki dünyanın dilini konuşan tercümanlar vardı. Elçilik hizmetinde çalışan ressamlar ise tercümanları sıklıkla görüyorlardı. Bu karşılaşma iki meslek grubunun birbirlerine benzeyen yapısal niteliklerini ilgi çekici bir işbirliğine dönüştürmüştür. Bu kitap bu iki meslek grubunun, tercümanlar ve ressamların üzerinde durdukları temas alanlarına değiniyor. Odak noktası ise kültürel aracılar olan tercümanlar ile ressamların karşılaşmasından doğan bir resim türü, tercüman portreleri. Bu portreler tercümanların sadece görüntülerini ölümsüz kılmak üzere yaratılmış nesneler değil, kültürlerarası etkileşimin, birbirini tanıma arzusunun ve birbirinden farklı iki meslek grubunun işbirliğiyle neler yaratabildiklerinin bir göstergesi.