574 s, renkli resimler, Türkçe.
Osmanlı’da Günlük Yaşam Nesneleri; Osmanlı’nın çeşitli dönemlerinde kullanılmış takvimlerden koyun saatlerine, terazilerden rubu tahtalarına, buhurdan ve gülâbdanlardan körüklü fenerlere, kemer tokalarından dikiş nakış araçlarına, mühürlerden kamış kalem ve kalemtraşlara, hokka ve divitlerden elyazması kitaplara, sancak Kurânlarından rahle ve çekmecelere, ferman ve beratlardan kale anahtarlarına, çok sayıda nesneyi bir arada sunuyor.
Bir mühendis yaklaşımıyla uzun ve titiz bir çalışmanın sonucunda, bazıları ilk kez böylesi bir çalışmada yer alarak gün ışığına çıkan nesneleri yapım teknikleri, kullanım yer ve yöntemleri ile sanatkârları hakkında bilgiler de vererek aktaran M. Şinasi Acar nesneleri ve kitabı şöyle tanımlıyor:“Geçmiş zaman penceresinden gülümseyip bizi selamlayan, birbirinden ilginç sanat eserlerimiz var. Ata yadigârı bu eserlerin pek çoğunun bugün hiç ustası kalmamıştır. Günümüzde müzelerde ve antikacılarda rastlanabilen ve eski zaman kokan bedenleri bana hep yalnızlık hissi veren örneklerin pek çoğu, geçmiş tarihimizin –artık yeniden yapılması olanaksız ve her biri bir başka incelik ve güzellik taşıyan– emanetleridir. Tarihsel olduğu kadar sanatsal değer de taşıyan bu eserler, uzun ve büyük bir saltanatın belâgatli ve gururlu tanıklarıdır.
Kuşkusuz hiçbir değer sonsuza dek değerini koruyamaz. Değerliliği zaman içinde aşınmaya uğrar. İlerleme –ancak– bu değerlere çağın gereksinmelerine ve koşullarına uygun yenilikler ve çağcıl değerler katmakla sağlanabilir. Ama, böyle eski değerlerimizi saklamak, korumak, tanıtmak ve gelecek kuşaklara aktarmak bizim insanlık görevimizdir.
Bir ülkenin bireyleri, kendi ulusunun insanlık tarihine ve insanlığın kültür mirasına yaptığı katkıların bilincinde değilse, o ülkenin öteki uluslar nezdinde saygın bir yeri olması çok güçtür. Bu nedenle kültür tarihimizdeki değerleri tanımak, duyurmak ve koruyup gözetmek hepimiz için yerine getirilmesi gereken bir görev ve insanlık adına ödenmesi gereken bir borçtur. Osmanlı’da Günlük Yaşam Nesneleri, bu borcun –hiç olmazsa– çok küçük bir bölümünü ödeyebilmek amacıyla yazılmıştır.”