Son yıllarda yapılan tarih, arkeolojik ve dil bilim çalışmaları ve yeni bulgular, bıraktıkları kültürel izler hâlâ güçlü bir şeklide yaşayan Anadolu’nun sessiz ve gizemli insanları Luvilere daha da ilgiyle bakmamızı gerektiriyor. Büyük bir erk’e sahip olmadan yüzyıllarca varlığını ve kültürünü korumuş bu görkemli halkın bıraktığı kültürel mirasın günümüz Anadolu insanının dilinin, coğrafyasının, inancının şekillenmesinde çok önemli rolü olduğu artık kesinlikle fark ediliyor. 1997 yılında yayımlanan Mysia ve Işık İnsanları adlı kitabımızla, o günkü koşullarda edinebildiğimiz verilerle Luvilerin, özellikle Batı Anadolu’daki, kendini kuvvetle hissettiren varlığına ve Anadolu kültürü üzerindeki ağırlığına değinmiştik. Biz onlara “Luvi” sözcüğü içinde, bazı yaklaşımlar bağlamında, var olmuş olabilecek “ışık” sözcüğüne atıf yaparak, “Işık İnsanları” diyoruz. Yaklaşık olarak İzmir’in kuzeyi ile Marmara Denizi arasında yayılan topraklar olan, antik çağın Mysia Ülkesi de Anadolu’nun birçok bölgesi gibi, muhtemelen “Işık İnsanları” Luvilerin de yaşadığı bir yerleşim çevresidir. Daha önce yayımlanan Luviya-1 kitabımızda Luvilerin izlerini Batı Anadolu ve Ege’de, Luviya-2 kitabımızda tüm Anadolu ve Orta Doğu’da sürmüş, Luviya-3 kitabımızda İÖ 2. binyılda Anadolu’daki Luvilerin ve çağdaşı halkların dillerini İÖ 1. binyıldaki uzantılarıyla birlikte irdelemiş, Luviya-4 kitabımızda da Luvilerin dinsel inanç ve uygulamalarını var oldukları Hitit Çağı bağlamında mevcut bilimsel veriler çerçevesinde incelemiştik. Şimdi de daha önce yayımladığımız Mysia ve Işık İnsanları kitabımızı gözden geçiriyor, o günkü bilgilerimizi güncelleyerek, yeni veri ve bilgilerle genişleterek okurlarımıza sunuyoruz.