Alevilik ve Bektaşilik Terimleri Sözlüğü

797 s, Türkçe.

Aleviliği – Bektaşiliği yaratan insanların Müslümanlıkla kitlesel düzeyde “tanıştıkları” dönemlerde Sünni Ortodoks ilkeler, toplumsal düzeyde “uygarlığı çelmelemeye” çalışan, aklın kılavuzluğunu hiçe sayan, düşünceyi ve bilimi “ters dönüşüm” le “dogmalar” ın hizmetine sokan, “halk çalışsın yönetenler yesin” düzeninin sürdürülmesinden yana olan bir “inanç ağırlığı” na bir “resmi dinsel ideoloji”ye dönüşmüştü.
Alevilik – Bektaşilik, bu inanç ağırlığı”, bu resmi dinsel ideoloji” altında ezilen, horlanan, yabancılaşan Anadolu insanının özgürleşme; bağımsız düşünme, haksızlığa, sömürüye başkaldırma eylemleri “eşliği” nde Ortaçağ karanlığından sızan ve geleceği aydınlatan bir “ışık” olarak belirledi. Tanrı’ yı, insan aracılığıyla konuşan, söyleyen, davranan bir eylemin içine “soktu”; insanı, şeriat varlığından, bir “yorum”, bir “yetenek” varlığına yükseltti ve onu, yaşama, yaşamdan kaynağını alan bir geleneğe bağladı. 

Bu gelişime, toplumda ezilen, sömürülen katmanlar, sınıflar temelinde “çıkarları” ve “umutları” bir olan, aynı geleceğe koşan Alevi – Sünni tüm insanları kucaklayan; genelde “din kardeşliğini”, özelde “Alevi –Alevi / Sünni – Sünni kardeşliğini” yapaylaştıran; “özgür birey”in, “özgür yurttaş”ın öne çıktığı gerçek Alevi – Sünni kardeşliğinin maddi ve düşünsel temellerini de yarattı.