Her Şey Hayal Etmekle Başlar. Necmettin Bitlis ve Polisan'ın Hikayesi

Necmi Bey’in “Her şey hayal etmeyle başlar.” diye bir sözü vardı. Bu, o dönemin yüksek tirajlı gazetelerinde başlık olmuştu.

Kimyasal hammaddelerin yurt dışından varillerle getirilip kamyonlarla taşınması ve burada imalata sokulması, onu hep bir liman arayışına yöneltmişti. Hüseyin Tetik adında bir nakliyecisi vardı. Necmi Bey ona, “Bana bir arsa bul, ben şu işleri yapacağım.” derdi.

Hüseyin Tetik araştırmaları sonucunda bir arsa bulmuş ve Necmi Bey’e, “Gidelim, bunu görelim.” demiş. Necmi Bey de o dönemin işletme müdürü Serim İmre’yi yanına alarak arsayı görmeye gitmiş. Orada Necmi Bey hayalini anlatmış:
“Buraya şunu yapacağım, şuraya bunu yapacağım, şurayı dolduracağım, liman yapacağım. Demiryolunun oradaki arsayı da alacağım.”

Serim, Hüseyin Tetik’in kulağına eğilip, “Yahu bunun ayakları yere basmıyor, İmre hayal kuruyor, bu olacak bir şey değil.” diye fısıldamış. Bunu bana Hüseyin Tetik anlatmıştı. Oradan anlıyorum ki, “Her şey hayal etmeyle başlar.” sözü doğru bir laf.

Arsanın alınışı, demiryolu kenarındaki iki dönümlük alanın da Almanya’daki bir işçiden temini, 31 bin metreküp dolgu, 60 metre iskele, 20 tank, 2000 metrekare kapalı antrepo ve alt geçidin yapımı — tümü 7 ayda tamamlanıyor.

Necmi Bey, “Ben bunları 7 ayda bitirdim.” diye övünürdü. O “7 ayda bitirdim” sözü çok anlamlıydı. Çünkü ben inşaatçıyım; 1970’li yıllarda bunları 7 ayda bitirmek ne demek? O dönemde vinç yok, iş makinesi yok, hazır beton yok... Hiçbir şey yok. Sadece işçilik var. Üstelik malzemelerin çoğu da yurt dışından geliyor.

Cahit Uslu